تأثیر پیاده روی خانگی بر سطوح عملکرد قلبی سالمندان مبتلا به نارسایی قلبی

چکیده                                                                                                 زمینه و هدف: نارسایی قلبی در افراد سالمند نسبت به جمعیت جامعه شیوع بیشتری دارد. از میان درمان های غیردارویی، آسان ترین و قابل فهم ترین آنها برای بیماران اجرای مستقیم برنامه های ورزشی است. با توجه به بالا بودن هزینه های مراقبتی بیماران مبتلا به نارسایی قلبی و عوارض متعدد بستری، این پژوهش با هدف بررسی اثرات برنامۀ پیاده روی‏ به عنوان یک نوع توانبخشی بسیار ارزان و در دسترس، بر کلاس نارسایی قلب در بیماران مبتلا به نارسایی قلب طراحی شده است. روش بررسی: این مطالعه یک کارآزمایی دوسوکور است، که در سال 1393روی 50 نفر از سالمندان مبتلا به نارسایی قلبی که کسر تخلیۀ کمتر از50 درصد داشتند انجام شده است. شرکت کنندگان به نسبت یک به یک و به صورت تصادفی به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند. گروه مداخله برنامه ورزشی را در تمام ایام هفته به جزء روز جمعه انجام می دادند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامۀ مشتمل بر مشخصات دموگرافیک اطلاعات بیماری بود، که برای هر دو گروه قبل از شروع مداخله و در پایان دورۀ پژوهش تکمیل شد. داده ها به کمک نرم افزارspss 16  و با آزمون های آماری فیشر، کای دو و فریدمن تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد سطح عملکرد قلبی در گروه مداخله بین دو مقطع زمانی قبل و بعد از پیاده روی، تفاوت معناداری وجود دارد (001/0p<). اما درگروه کنترل در دو مقطع زمانی تفاوت معناداری آماری وجود نداشت (05/0p>). نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه، برنامۀ ورزشی پیاده روی خانگی می تواند به عنوان یک روش پیشگیری و مکمل درمان بطور ایمن در مبتلایان به نارسایی قلبی کلاسii  و iii به کار گرفته شده و باعث کاهش وخامت آن گردد.